domingo, 16 de octubre de 2011

Segundo programa "Literalmente"

¡¡¡¡El audio del segundo programa!!!!

Con Maku de invitada especial, que muchas gracias otra vez, rimas de Bécquer para aderezar y la pregunta de ¿Cuáles son vuestros libros favoritos?... 2 moscas en vez de 1 esta vez... :)





Descargar o audio

Por cierto, que sepáis que en 3 DÍAS han escuchado el primer programa más de 124 personas, y esto sólo usando el audio que puse en este blog, que si le sumamos los que lo escucharon por la radio y por Internet y las repeticiones.... OS COMERÍA A BESOS, MUCHAS GRACIAS :) :)

Un beso y espero que os guste

Cris♥

2 comentarios:

  1. ¡Hola! También me ha encantado este segundo programa. Lo de introducir rimas de Becquer creo que ha sido un punto estupendo. Si tuviera que seleccionar lo que más me gusta de Rimas de Bécquer, creo que diría "Introducción sinfónica", porque, como habéis comentado, expresa casi exactamente lo que tantas veces he sentido.
    Me ha sorprendido mucho que hayáis hablado tan bien de Millenium, pues yo me leí el primer libro de la triología y lo cierto es que no me gustó nada y lo acabé con un pésimo sabor de boca. Creo que toda la historia se sustenta en que Lisbeth es jaker y que el protagonista en realidad no hace nada. Lo que más me marcó fue un comentario de él que decía algo así como que la resolución del caso no debía ser del todo lógica porque no era una novela de detectives cuando lo cierto es que Larsson sí lo intentó hacer pero "no le salió". En otras palabras, que me molestó mucho que el final (tanto el caso de la niña como su propio problema personal) le viniese por inspiración divina. Al menos, así lo veo yo.

    ¡Claro! ¡Ahí estaba mi carta! Tanto tiempo esperándola y resulta que estaba en la casa de los tíos de Harry. Creo que voy a poner una hoja de reclamaciones en el servicio de lechuzas mensajeras, porque esto no se puede tolerar. Ahora que había ahorrado para estudiar Grado en Magia y Hechicería por la UNED... xD

    Por último, sólo me queda comentar que, como Maku, yo también empiezo a morirme de curiosidad por el tal Jace. He leído algunas de sus supuestas mejores frases, pero será que fuera de contexto lo les encuentro la gracia. A ver si le hecho un vistazo.

    Otro tochazo, lo siento ^^. Pero es que de verdad que me gusta tu programa. Es que es poco usual hablar u oír hablar sobre libros juveniles (leerlo en blogs no es lo mismo).

    De nuevo, mucho ánimo y mucha suerte. Espero con ansia el siguiente programa (que verás que ya se habrán solucionado los problemas técnicos: a la tercera va la vencida).

    Un saludo

    PD: a mí también me gustan las matemáticas

    ResponderEliminar
  2. Hola, simplemente quería deixar un par de referencias a libros en galego por se queres fazer algunha referencia.

    - A lenda de Cuaima e Mohan [Xan Eguía]
    Col. DoceXVintedous. Sotelo Blanco Edicións. Santiago, 2011
    http://alendadecuaimaemohan.blogspot.com/

    Sinopse: Texto da cuberta
    A lenda de Cuaima e Mohan é unha historia de destinos, de responsabilidades e de amor. É a historia dunha elección, porque o destino é exactamente iso, elixir constantemente. Nas eleccións na selva é importante non trabucarse, xa que a tribo depende de ti e hai un tigre que asexa nas sombras ou unha serpe cuxos pesadelos anegan a luz do día.
    A lenda de Cuaima e Mohan é unha novela épica, de sagas que reinventan o mito das orixes, na que o narrador enfronta os mitos como historias que sucederon ou están a piques de suceder e que se repiten nun tempo descoñecido. Malia o seu compoñente onírico, A lenda de Cuaima e Mohan parte dun soño real, que sucedeu coa clarividencia estética con que Xan Eguía nolo conta, e que transformou para nós en clave lendaria, para que o tigre e a serpe que todos levamos dentro agromen de novo nalgún momento, outorgándonos a forza.

    O outro enlace é:
    - Febre [Héctor Carré]
    Col. Fóra de Xogo, 129. Eds. Xerais Vigo, 2011
    Premio Fundación Nova Caixa Galicia-Claudio San Martín de Literatura Xuvenil 2011
    Febre

    Sinopse:
    Carmucha, unha moza de dazasete anos, non ten medo de nada nin se amedrenta ante ninguén. Despois de coñecer as inxustizas que se cometen na mina de volframio, as atrocidades do corrupto e desapiadado cabo Marelo, e sendo consciente da actitude submisa daquelas mulleres, decide mudar o rumbo da súa vida de señorita e poñerse ao servizo das persoas máis humildes. Félix, o fillo dos caseiros da súa familia, será dende entón o seu gardacostas, máis tamén o seu máis leal conselleiro, a súa sombra… Carmucha, esta afouta heroína, terá que enfrontarse a un inimigo infinitamente máis forte ca ela para acadar a súa independencia e liberarse da tutela paterna. A represión, a inxustiza e a violencia daquel tempo do volframio, no inicio dos anos corenta, entrelázanse nesta páxinas coa esperanza, o amor e a loita pola liberdade e a igualdade. Un western moderno, onde a pesar de que a súa loita é xusta, os heroes non son perfectos nin están exentos de culpa.

    ResponderEliminar